Rouw (uit het Germaans hreuwan-, verwant met het Engels rue en het Sanskriet karuṇa) is een emotionele reactie als gevolg van een verlies, in het bijzonder het verlies van een naaste.
Rouw is in de eerste plaats emotioneel – wie een dierbare heeft verloren is niet in de stemming om plezier te maken. Normaal gesproken zal de intensiteit van de reactie in de loop van de tijd afnemen, de rouw kan echter zo heftig zijn, dat de levenslust verloren gaat. (bron: Wikipedia)
Rouw is vooral het gevoel van ‘missen van..’ Meestal heb je met rouw te maken als een dierbare is overleden. Maar, je kunt ook rouwen om een situatie die is veranderd en ingrijpend is, bijvoorbeeld een scheiding of baanverlies. De leegte waar je mee te maken krijgt is onbekend en moeilijk om te bevatten. Je hebt verdriet en er gaan veel emoties door je heen. Soms kun je een ‘normale’ dag beleven, maar de volgende dag kan weer heftig zijn doordat de emoties je overspoelen.
Eigenlijk is rouwen een mooi proces in de zin dat je verdriet en emoties kunt verwerken. Je leert om te gaan met emotionele pijn, de leegte en het gemis.
Het is ook belangrijk om te rouwen, omdat je als niet rouwt geestelijke en lichamelijke klachten krijgt. De klachten beginnen vaak met slecht slapen omdat je blijft denken aan wie of wat je mist. Je eetlust neemt af of je overeet je, beide hebben invloed op je spijsvertering en dat werkt weer door naar je immuunsysteem.
Rouwen kan moeilijk zijn, maar om verder te kunnen gaan met je leven is een rouw proces helend. Daarmee is het niet gezegd niet meer te mogen missen, maar het gemis toe te laten als de behoefte er is. Vergeten hoeft niet, maar koesteren is aandacht gevend.