Hoe sprookjesachtig mooi dat moment was toen je het Ja-woord gaf en huwelijks beloften afsloot met je partner ‘to be’, hoe mistroostig is het moment dat je zegt: ‘Nee, ik wil niet meer ..’

Eigenlijk trouw je niet om later te gaan scheiden. Je trouwt, omdat je je leven wilt delen met de persoon van wie je houdt en je veilig en vertrouwd bij voelt. Je wilt samenblijven totdat  de dood je scheidt, maar helaas lukt dat niet bij elke bruidspaar.  Er zijn veel oorzaken, waarom een huwelijk eindigt, denk aan: de liefde is over, veel ruzies, schulden, overspel, en meer.

Als je huwelijk eindigt, maakt dat je verdrietig en je mist je partner en het leven dat je samen had. Dit gevoel komt veel overeen met het gevoel als je opeens je partner verliest bij overlijden. Je staat er dan opeens alleen voor en moet voor jezelf een nieuw leven beginnen. Er komen ook zoveel nieuwe zaken bij kijken, waar je van tevoren weinig van heb geweten.

Scheiden op zich is een bureaucratisch gedoe. Daardoor kan een scheiding ook veel tijd in beslag nemen en dat geeft stress en onrust. Het is zelden dat een scheiding in harmonie gaat. ‘Vechtscheiding’ is bekender dan een scheiding in harmonie. Een vechtscheiding zegt eigenlijk al veel over het afgelopen huwelijk.

Er is veel over een scheiding te zeggen, misschien wil je je ervaring of gevoel uiten met iemand die jou een veilige omgeving biedt en luistert naar jouw verhaal en jou helpt met advies zo je wenst.

Loop niet rond met je verdriet over je scheiding, je verdriet mag er zonder meer zijn, maar laat je bijstaan door een rouwbegeleider om jouw rouwproces bij te staan en een klankbord voor je te zijn.

We weten allemaal dat we op een dag zullen overlijden. En toch, als iemand sterft in jouw omgeving is dat een schok. Het is een schok, omdat je plots iemand verliest in je leven; je kunt het niet bevatten. Over het algemeen hebben we een soort van ‘vrede gevoel’ als iemand oud is en overlijdt, omdat het een gangbare gedachte is dat je eerder doodgaat als je oud bent.

Hoe anders is het als je volop in het leven staat en je partner overlijdt. Je blijft helemaal alleen achter. In het begin, vlak na het overlijden, moet je zoveel zaken regelen voor het laatste afscheid. En eigenlijk regel je alles met een soort van ‘verdooft’ gevoel. De schok zit nog in je lijf en in je hoofd. Je ontvangt veel troostende woorden, omhelzingen en hulp uit je omgeving en dat voelt fijn.

Na het laatste afscheid en als iedereen weer weg is, ga je alleen verder. De overledene had een plek in jouw leven en die plek is nu leeg, er ontstaat een gemis. Misschien heb je kinderen en wil je in de 1^e plaats voor hen zijn en ‘schuif’ je jouw eigen verdriet opzij. Je stelt je eigen rouwproces uit voor later. In het begin lukt het jou ook om sterk te zijn voor je kinderen. Maar, dat houd je niet vol, omdat jouw eigen verdriet ‘gehoord’ wil worden.

Misschien loop je ook vast met de nieuwe rol in je leven en weet je niet hoe je het dagelijks leven samen met je kinderen kunt aanpakken. Samen met jou bekijken we welke mogelijkheden er zijn.

Als rouwbegeleider begeleid en ondersteun ik je met jouw rouwproces. In een veilige omgeving kun jij jouw verhaal doen, je gevoel uiten en aandacht geven aan jouw rouwproces.

Rouw (uit het Germaans hreuwan-, verwant met het Engels rue en het Sanskriet karuṇa) is een emotionele reactie als gevolg van een verlies, in het bijzonder het verlies van een naaste.

Rouw is in de eerste plaats emotioneel – wie een dierbare heeft verloren is niet in de stemming om plezier te maken. Normaal gesproken zal de intensiteit van de reactie in de loop van de tijd afnemen, de rouw kan echter zo heftig zijn, dat de levenslust verloren gaat. (bron: Wikipedia)

Rouw is vooral het gevoel van  ‘missen van..’ Meestal heb je met rouw te maken als een dierbare is overleden. Maar, je kunt ook rouwen om een situatie die is veranderd en ingrijpend is, bijvoorbeeld een scheiding of baanverlies. De leegte waar je mee te maken krijgt is onbekend en moeilijk om te bevatten. Je hebt verdriet en er gaan veel emoties door je heen. Soms kun je een ‘normale’ dag beleven, maar de volgende dag kan weer heftig zijn doordat de emoties je overspoelen.

Eigenlijk is rouwen een mooi proces in de zin dat je verdriet en emoties kunt verwerken. Je leert om te gaan met emotionele pijn, de leegte en het gemis.

Het is ook belangrijk om te rouwen, omdat je als niet rouwt geestelijke en lichamelijke klachten krijgt. De klachten beginnen vaak met slecht slapen omdat je blijft denken aan wie of wat je mist. Je eetlust neemt af of je overeet je, beide hebben invloed op je spijsvertering en dat werkt weer door naar je immuunsysteem.

Rouwen kan moeilijk zijn, maar om verder te kunnen gaan met je leven is een rouw proces helend. Daarmee is het niet gezegd niet meer te mogen missen, maar het gemis toe te laten als de behoefte er is. Vergeten hoeft niet, maar koesteren is aandacht gevend.